Mijn rugzak

Mijn rugzak
Ieder mens draagt in het leven
Een onzichtbare rugtas mee
Bergt daar in zijn vreugde en zorgen
Een verzameling van wel en wee

Vaak is de rugzak haast niet te dragen
Maar soms ook weer vederlicht
Dan blijft er wat ruimte over
Maar dikwijls kan hij haast niet meer dicht.
Kijk je in verloren uurtjes
Heel de inhoud nog eens door
Kan er heel vaak iets verdwijnen
Wat zijn waarde reeds verloor

En zo ga je door de jaren
Je pakt iets op en gooit iets weg
Soms gebeurt dit vanzelfsprekend
Maar ook vaak na veel overleg
Langzaam wordt de rugzak leger
De levensmiddag gaat voorbij
En bij het vallen van de avond
Werpt men het meest de last opzij

Maar er blijft ook wat van waarde
Wat je koestert en behoudt
Al schijnen het soms kleinigheden
Het zijn de herinneringen, maar dan van Goud
Ieder draagt zijn rugzak
Niemand die hem overneemt
En je hoeft ook niet te vrezen,
Dat een dief hem ooit vervreemdt.

Margret Ham

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *