| Op dit moment glad als een spiegel, fris dit uur, deze dag zo schoon als een nieuw glas – geen spinrag uit het verleden -, we raken het nu met onze vingers, snijden het op maat, we brengen het tot bloei, het leeft, het is levend, het brengt niets onherstelbaars van gisteren, niets uit het verloren verleden, dit is onze schepping, nu groeit op dit moment, het doet stof opwaaien, het eet uit onze handen, vang het, laat het niet verglijden, niet verloren gaan in dromen niet in woorden, grijp het, pin het vast, zorg dat het je gehoorzaamt, maak er een weg van, of een bel, een machine, een kus, een boek of een streling, snij zijn heerlijke geur van hout en maak er een stoel van, vlecht |
zijn ruggesteun, probeer het, of beter nog probeer een ladder! Ja, een ladder, ga op in het moment, trede na trede je voeten stevig op het hout van het moment, hoger, hoger, maar niet te ver, net hoog genoeg zodat je de gaten in het dak kan dichten, niet te ver, je wilt de hemel niet bereiken, reik tot de appels, niet tot de wolken, laat die maar – langs de hemel trekken – naar het verleden zeilen. Jij bent je eigen nu, je eigen appel: pluk hem van je boom, til hem op in je hand, hij glimt als een ster, streel hem, zet er je tanden in en daar ga je, fluitend onderweg PABLO NERUDA |